کلیسای نوتردام دو هو در رونشان در فاصله سال های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۵ ساخته شد و اثر خلاقه تندیس واره و ارزشمندی است که نشان از موقعیت محلی و عملکرد مذهبی دارد و کلا نمایش گنجینه ای از نوآوری و شمایل پردازی مستقل است . در این اثر، لوکوربوزیه ،ترکیب بندی دقیق نقشه و اصل زیبایی شناسی را همراه با آزادی عمل جسورانه ای که در معماری نیمه دوم قرن کسب کرده بود ، بهم درآمیخت و لحن غنایی نوینی در فرهنگ معماری به وجود آورد .
یکی از جذاب ترین وجوهِ این طراحی، پنجره های پراکنده و جاداده شده در دیوارهاست. کوربوزیه سوراخ های کوچکی در نما ایجاد کرد که نور را در داخل این کلیسا، بوسیله ی مخروطی کردن پنجره ها یا همان حفره های دیوار، تقویت کند. هر کدام از دیوارها با قاب های پنجره های متفاوت می درخشند، که در پیوستگی با دیوارهای تماما سفید، خصوصیات دیوارهای درخشان و نقطه گذاری شده را از طریق تشدید نور مستقیم ارائه می دهد. افکت های نوری، یک نقش نقطه نقطه را بر روی دیوار پشت محراب در نمازخانه خلق می کنند، تقریبا شبیه یک شب پر ستاره، روزنه های تنگ که با یک روزنه بزرگتر در بالای صلیب تکمیل شده و یک بسترِ نور را انتشار می دهد، خلقِ یک تجسمِ قدرتمندِ مذهبی و نیز یک تجربه ی تحول. از زمینِ زیر رونشامگرفته تا دیوارهای منحنی و بام هستند که به طور رسمی این کلیسا را محدود می کنند و نشان می دهد که این بنا مستقیما از همان تپه رشد یافته و انحنای بام آن نیز وانمود می کند که بازتابِ همان خمیدگی ست که کلیسا روی آن قرار دارد. با این حال در حالی که در داخل، دیوارهای خمیده و بام، سرشت ناب این پروژه را زیاد مشخص نمی کنند، در عوض، نور است که مفهوم تجربی کلیسا را تعریف می کند.
ساختمان این کاخ در دوران بازپس گیری حکومت از مسلمین توسط پادشاهان مسیحی آغاز شد. در حالی که مسیحیان عامی در حال پیشروی بودند، اسپانیا تحت حکومت مسلمین، به بالاترین درجه فرهنگ خود تا آنزمان رسیده بود. ساختار ظریف الحمرا، جزئیات نفس گیر، تجلیل از زندگی، ترکیب طبیعت با طراحی انسان، همه بر این حقیقت صحه میگذارد که بازگشت مسیحیان به اسپانیا، در طی سدههای بعد چه فاجعهای به بار آورد.
ساختمان مدور، مربوط به سده ۱۶ و قصر کارلوس پنجم است، در منتهی الیه سمت چپ آن برج کمارس (Torre de Comares) که بخشی از شبستان یا Serallo است. تالار پذیرش سفرا یا Salón de Embajadores نیز در همین بخش قرار دارد. در حد فاصل اینها محوطه و آبنمای شیران (Lions’ Court) و بارگاه یا Mexuar قرار دارد. در قسمت پشت آن هم قلعه یا Alcazaba قرار گرفتهاست.
پیشینه اصل بنای الحمرا به سده ۱۳ برمیگردد، اما درواقع الحمرا مجموعهای از چندین قصر است که هر حاکم، ویژه به خود بنا کردهاست. ایده اصلی موجود در چند ساختمان این مجموعه، کوششهایی برای برای بوجود آوردن بهشت بر روی زمین بودهاست.
مسلمانان صحرانشین که آب برایشان از هر گوهری ارزشمندتر بود، با کشیدن
نهرهایی از سرچشمهها و جویبارها، باغهای کاخ را با چشمههای رویایی،
فوارهها و حوضهای کم عمق و پر انعکاس تزیین کردند. صدای زمزمه آب در
سراسر باغها و حوض خانهها به گوش میرسد و کشف چشمههای کوچک، لذت گشتن
در باغ را صد چندان میکند.
مسیحیان در سال ۱۴۹۲ گرانادا را تسخیر کردند و چند سال بعد، زمانی که شاه
و ملکه کاتولیک، فردیناند (Ferdinand) و ایزابلا (Isabella) درگذشتند،
گرانادا برای مدفن آنها انتخاب شد. شاید رویاهای مسلمانان درباره بهشت روی
زمین، قلبهای سرد این دو را هم گرم کرده بودهاست.
بنای سر کنسولگری از ورای یک دیوار بلند شیشه ای رویت می شود، این نحوه حضور بنا انعکاس روح فرهنگ و معماری خیال انگیز ایران است .
موقعیت زمین ، خیابان و پارک این فکر را پیش آوردکه فضای خیابان شمالی و پارک جنوبی را به عنوان دو فضای عمومی شهری به یکدیگر متصل سازدو از درون بنای سرکنسولگری عبور نماید این فضا را گالری ایران نامیدیم ، که در آن رفت و آمد افراد زیاد است. این فضا بتای سر کنسولگری را به دو بخش اصلی : یکی برای فعالیتهای ساده روزمره و دیگری برای فعالیتهای رسمی و دیپلماتیک سر کنسولگری تقسیم می کند .این سقف شیشه ای بخش اصلی سر کنسولگری را پوشش می دهد . نوار عریض و کم عمقی از آب در طول جنوبی ساختمان سر کنسولگری عبور می کند که ضمن لطیف کردن فضای سر کنسولگری موجب انعکاس زیبایی احجام آن می گردد و ضمنا ارتباط ساختمان سر کنسولگری را با بخش دیگری از پارک تامین می نماید . در مجموع ساختمان سرکنسولگری سبک و شفاف ، شکل گرفته از احجام آزاد و معلق سنگی و سطوح بزرگ شیشه ای است و فضایی رویایی و خیال انگیز را پدید می آورد . با طبیعت اطراف خود به خوبی یکی شده ضمن آنکه از بالاترین سطح فناوری در آن بهره گرفته شده است .